25.09.2012 Hafslovatnet - Simosete

Hafslo. Langs Hafslovatnet til Simosete.

På veg til Sogndal, rett før tunnelen er vegen til m.a. Simosete inn til høgre. Det er vel ca 7 km innover, vi køyrde ca halvvegs og gjekk derfrå.

Her starta vi på turen. Utsikt mot Hafslo og Galden til høgre.

Og innover mot Veitastrand.

Fin grusveg innover.

Her kan me skimte Simosete til venstre og retninga er innover mot Veitastrand.

Simosete bakom Rognebertrea.

Dette er haust.

Åse fann eit fint motiv nedi vatnet.

Snart framme, her ser vi heimover mot Galden, og i bakgrunn er Urnes og fjella der.

Simosete og i bakgrunn er Fossen, ein støl på Hafslosida.

Frå Simosete.

Kaffipause vart det i dag og.

Også ein del av Simosete. Vegen går bortover der men den ligg heilt skjult inni skogen. Oppi bakkane ligg stølen Turrli som høyrer til Sogndal.

18.09.2012 Gaupne Grindane

11.09.2012 Indre Hafslo Midtstølen - Saupsete

Tur på Indre Hafslo, frå Midtstølen til Saupsete.

Det vart ein tysdag med regn og skyer, men vi går på tur uansett. Vi køyrde om Høgi til Midtstølen, og gjekk derfrå.

Midtstølen. Vi ser noko av Indre Hafslo og Molden i skodda bakom.

Vegen er bratt i starten men så kjem vi opp til eit flatare område.
Her er utsikt mot Rønneidsstølen og i skyene bakom ligg Brunestegen, Seljesete osv.

Etter ei stund kjem vi til Saupsete.

Vegen er temmeleg blaut men kyrne stilte opp og studerte oss inngåande.

Hytter og løe, den til venstre er Astrid Høgi og kadl si.

Og her er fleire sel eller hytter.

Astrid inviterte oss inn på kaffi og pannekaker. Så lang matpause har vi aldri hatt før.

Her nyt dei keffistunda.

Og kosar seg i peisvarmen.

Tid for heimtur, og så vart det eit glimt av blå himmel.

Mykje vatn så her er bru over elva eller bekken.

Og her ser me at traktorvegen er noko blaut.

Siste glimt mot Gaupnasida.

Det har regna litt i det siste.

Etter ei stund kjem vi fram til nedstigninga mot Midtstølen. Indre Hafslo og Molden i bakgrunn.

Attende på Midtstølen.

04.09.2012 tysdagstur Røneid - Nystølen

Først historien bak Nystølen skanna frå Stølar og stølsliv i Luster kommune

På Fodnastølen var det 12 sel, og det var budeier i kvart einaste eitt. Saman med born og andre «budeiedaltar» vart det eit heilt lite samfunn som levde inne i fjellet heile sommaren. Omkring 1850 fann bonden i Mollandsgarden på Røneid (bnr. 5) ut at det vart litt lite beite for alle dyra som da skulle vera på Fodnastølen. Han flytte da stølen sin til eit område i retning mot Leirdalsreset og Leirdalen. Der bygde han
opp ein ny støl som fekk det naturlege namnet Nystelen. Også her vart det lagt ut eit lite slåttegjerde
omkring stølen. Det syner restar av det gamle steingjerdet den dag i dag.
Men det vart einsleg og utriveleg for budeia a vera pa stølen aleine. Utrygt kunne det og vera. Det var
ikkje berre firføtte villdyr som rusla omkring i skog og fjell på den tid. Det var også mange toføtte som ferdast i fjell og vidde. Ikkje alltid var dei «Guds beste born» - og det vart etter kvart vanskeleg å få budeier til å vera aleine på denne stølen. Dette var viktigaste årsaka til at det etter nokre år vart semje mellom Mollandsbonden og brukaren av bruk nr. 6 - Melkergarden - at begge skulle støla på Nystøl. Gardbrukaren i Melkergarden skulle få slå halve stølsgjerdet på Nystål dersom han ville flytta dit. På den tid vart det bygt eitt sel til på denne stølen.

Så var me i gang med dagens gaotur, 10 stk denne dagen. Vermeldingane var heller dårlege men når me var samla i Gaupne synest me det såg bra ut over Nystølen, og det viste seg å stemme

Rett so fint var det.

Er det molter her skal tru

Ho Dagmar hadde no vore på desse kantar og

Ein fin liten foss.

Små bekkar måtte forserast

Og snart såg me Nystølen

Me lånte oss ein veranda og kaffi og mat kom på bordet.

Stølen må utforskast

Er det regnbyer me ser i det fjerne

Her var det postkasse og bok til å skriva seg i.

Flotte murar dei laga

Så bar det på heimveg

Djupe juv var det her , men det er ikkje så godt å få med på bilde, serlig når fotografen ikkje torer å gå heilt ut på kanten.

Og nokre tre gjekk me under

Så var turen over, utan ein einaste regndråpe, og som vanleg var alle enige om att det hadde vore ein fin tur.